Υποκατάστατα της κάνναβης παντού, κάνναβη πουθενά… Κι έρχονται και εκλογές.

Τη στιγμή που στη Γερμανία η καλλιέργεια και η χρήση της κάνναβης είναι νόμιμη, στην Ελλάδα ανθίζει η αγορά των υποκατάστατων. Η χώρα μας, ξακουστή πριν έναν αιώνα για την ποιότητα του φυτού που παρήγαγε και εξήγαγε νομίμως, βρίσκεται τώρα ουραγός των Γερμανών που δίκαια βαφτίζονται πρωτοπόροι και καινοτόμοι.

Φαίνεται λοιπόν απ’ την πίκρα μας, πέσαμε στα υποκατάστατα. Και βλέπουμε συνέχεια σε περίπτερα, ψιλικατζίδικα, καταστήματα τουριστικών ειδών ή και καταστήματα πώλησης ειδών κάνναβης, μια σειρά από προϊόντα των οποίων τα ακρωνύμια σε μπερδεύουν και η χρησιμότητά τους είναι αμφίβολη. Η ποιότητά τους το ίδιο. Συνήθως πρόκειται για καπνικά προϊόντα ή έλαια -αν και κυκλοφορούν και κάποια που η εικόνα τους προσομοιάζει εκείνην της κατεργασμένης κάνναβης.

[Του Αποστόλη Καπαρουδάκη]

Το μπέρδεμα είναι μεγάλο. Πριν λίγα μόλις χρόνια γνωρίζαμε μόνο το THC, το βασικό ψυχοτρόπο συστατικό της κάνναβης. Κι αυτό δηλαδή, λίγοι το γνώριζαν με το όνομά του -που είναι Δέλτα 9 -Τετραϋδροκανναβινόλη. Οι περισσότεροι για «φούντα» ήξεραν και για «χασίσι». Μάθαμε έπειτα για τις επικίνδυνες «ψεκασμένες» φούντες που έρχονταν από την Αλβανία και για τη «συνθετική κάνναβη» που συνήθως έρχονταν απ’ την Ευρώπη -ένα προϊόν φτιαγμένο εξολοκλήρου στο εργαστήριο, του οποίου η χρήση μπορεί να επιφέρει ακόμη και τον θάνατο.

Σήμερα τα προϊόντα που υπονοούν ή ισχυρίζονται ευθέως ότι είναι «σαν την κάνναβη» ή ότι προέρχονται από «συστατικά της κάνναβης», είναι πολλά. Έχουμε πλέον Δ8 THC, HHC, THC-P, H3CBN, H4CBD, THCO,  THC-JD, THCjd και πάει λέγοντας. Κάποια από αυτά προέκυψαν απ’ την επιστημονική έρευνα που στόχο της έχει την περαιτέρω εξιχνίαση των ιαματικών ιδιοτήτων του φυτού, κάποια άλλα προέκυψαν απλά από την ανάγκη «της αγοράς» για την παραγωγή μιας νόμιμης ψυχότροπης ουσίας που θα μιμείται την κάνναβη -και συχνά παράγονται με μεθόδους που δεν πείθουν για την ασφάλεια της χρήσης τους. Πλέον πρόσφατο παράδειγμα το HHC το οποίο αποσύρθηκε από τα ράφια. Μέχρι όμως να αποσυρθεί ως προϊόν επίφοβο για την υγεία όσων το κατανάλωναν… πολλοί το κατανάλωσαν. Πριν από αυτό, είχαμε το Δ8-THC.

Υπάρχει επίσης και η μη ψυχοδηλωτική Κανναβιδιόλη-CBD για την οποία έχουν γίνει πολλές έρευνες σχετικά με την αποδεδειγμένη πλέον ιαματική της δράση. Και την οποία εδώ και χρόνια χρησιμοποιούν πολλοί ασθενείς στη χώρα μας. Καθώς σχετικά με τη CBD υπάρχει λοιπόν ήδη μια «κουλτούρα», μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι ασθενείς που τη χρησιμοποιούν έχουν ήδη συμβουλευτεί σχετικά έναν επαγγελματία υγείας, ενώ έχουν εντοπίσει ακόμη και τον ενημερωμένο καταστηματάρχη απ’ τον οποίο αγοράζουν τα πιστοποιημένα προϊόντα που επιθυμούν.

Υπάρχει επίσης και η πανάκριβη «φαρμακευτική κάνναβη» που επίσης κυκλοφορεί νόμιμα και συνταγογραφείται από συγκεκριμένες ιατρικές ειδικότητες και για περιορισμένο ακόμη εύρος ασθενειών. Και σε αυτή την περίπτωση, προφανώς δε χρειάζεται κάποιος να ανησυχεί. Τα προϊόντα ακολουθούν αυστηρά πρωτόκολλα τυποποίησης. Αν μπορεί κανείς να τα πληρώσει, μιας η υψηλή αξία τους δεν καλύπτεται ούτε κατά ένα μέρος της από τα ασφαλιστικά ταμεία, όλα πάνε κατ’ ευχή.

Τα προϊόντα – υποκατάστατα της κάνναβης όμως που ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο και υπόσχονται πολλά, άλλη ανάγκη καλύπτουν και όχι την «φαρμακευτική». Ζητούμενη παραμένει η ευφορία που προκαλεί το βασικό και γνωστό μας από τα παλιά ψυχοδηλωτικό συστατικό του φυτού, η Τετραϋδροκανναβινόλη-THC. Και κάποια από αυτά τα υποκατάστατα δηλώνουν ότι είναι έως και τριάντα φορές δυνατότερα από αυτήν. Προφανώς, «η αγορά» θα φροντίζει διαρκώς να καλύπτει τη ζήτηση. Μια ζήτηση που ανατροφοδοτείται σταθερά από την απαγόρευση του βασικού ζητούμενου, της κάνναβης και των ευφορικών της ιδιοτήτων.

Πολλά από τα νεο-ανακαλυφθέντα, γι’ αυτό και αμφισβητούμενα προϊόντα, παράγονται από ποικιλίες του φυτού που καλλιεργούνται νόμιμα καθώς έχουν χαμηλή περιεκτικότητα της ψυχοδηλωτικής THC. Άρα τι ακριβώς θα μπορούσε να απαγορευτεί; Οι ποικιλίες μήπως απ’ τις οποίες φτιάχνονται σχοινιά και ρούχα ή η επιστημονική έρευνα για τα κανναβινοειδή; Άλλωστε σε πολλές περιπτώσεις (όπως συνέβη με το HHC), δεν είναι καν το ίδιο το τελικό προϊόν αλλά οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την απομόνωσή του απ’ τα υπόλοιπα κανναβινοειδή, που δημιουργούν την πιθανότητα η κατανάλωσή του να είναι επίφοβη για την υγεία. Οι οποίες τεχνικές με τη σειρά τους δεν είναι εξ ορισμού βλαβερές, αρκεί να γίνονται σε πιστοποιημένα εργαστήρια και να ελέγχονται. Μπορεί βέβαια η πολιτεία να συνεχίσει να κυνηγάει την ουρά της. Να ερευνά ένα ένα τα νέα προϊόντα και αν κρίνει ότι η χρήση τους συνιστά κίνδυνο, να σταματάει την κυκλοφορία τους. Όπως έκανε με το Δ8 THC. Οπότε διαρκώς θα προκύπτει ένα νέο HHC  που θα αντικαθιστά ένα απαγορευμένο Δ8 THC. Μέχρι και αυτό να απαγορευτεί και να προκύψει ένα νέο THC-P που θα αντικαταστήσει το απαγορευμένο νέο HHC.

Και γιατί να συμβαίνει όλη αυτή η φασαρία, αφού μόλις απαγορεύεται μια σχετική ουσία είναι σίγουρο ότι θα προκύπτει μια νέα; Δείχνει πιο λογικό να νομιμοποιήσεις το φυτό για να κόψεις το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας. Αρκεί βέβαια να το κάνεις με σοβαρότητα, ενημέρωση και εκπαίδευση, με ασφαλιστικές δικλίδες όσο αφορά στην αποφυγή της χρήσης του από τους ανήλικους -και όλα τα αναγκαία που έκαναν κι άλλοι στον Καναδά και τη Γερμανία πριν από εμάς.

Το γιατί ένα τόσο «ευρωπαϊκό θέμα» δεν αποτελεί ήδη αντικείμενο συζήτησης εν όψει ευρωεκλογών, έχει μάλλον να κάνει με τον φόβο και τον τρόμο που προκαλούν οι λέξεις «χασικλής» και «ναρκωτικά». Σε κάποιες μετρήσεις το 57% της χώρας δείχνει να συμφωνεί με το ενδεχόμενο της νομιμοποίησης. Προφανώς, είναι καλύτερα να κλείνουμε το μάτι στο 57% αφήνοντας τα πράγματα κάπως χαλαρά, αλλά ταυτόχρονα να χαϊδεύουμε και το 43%, γιατί κι αυτό όπως και να το κάνεις ποσοστό είναι. Βέβαια, όταν προκύπτουν προβλήματα δημόσιας υγείας, οι ποσοστώσεις αυτές δείχνουν ανόητες. Αν η πολιτεία ενδιαφέρεται πραγματικά για το πρόβλημα, η λύση υπάρχει. Οι απαγορεύσεις και το κυνήγι μαγισσών δε λειτούργησαν όλα αυτά τα χρόνια, το αποτέλεσμά τους ήταν η μεγέθυνση του προβλήματος των εξαρτήσεων και της μαύρης αγοράς.

Σήμερα στην Ελλάδα, όσοι κάνουν χρήση του φυτού για ευφορικούς σκοπούς έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στη νόμιμη αγορά αμφίβολων σε ποιότητα υποκατάστατων κάνναβης και στη μαύρη αγορά του φυτού. Στην περίπτωση της μαύρης αγοράς, έχουν και πάλι να κάνουν με προϊόντα που δεν ελέγχονται και είναι πιθανά επικίνδυνα για την υγεία -τα χημικά φυτοφάρμακα δίνουν και παίρνουν στις παράνομες καλλιέργειες. Τελευταία λύση που απομένει στους πολίτες της χώρας, είναι να καλλιεργήσουν οι ίδιοι δύο ή τρία φυτά και να έχουν την ησυχία τους. Η λύση αυτή όμως προσώρας δεν παρέχεται στην περιοχή μας, παρέχεται αποκλειστικά σε άλλες περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απέχουν τρεις ώρες με το αεροπλάνο. Στη Γερμανία, στην Καταλονία, στο Λουξεμβούργο και στη Μάλτα μπορείς, εδώ δεν μπορείς.

Ψηφίζουμε βέβαια όλοι μαζί παρέα τον Ιούνιο, Έλληνες, Ισπανοί, Γερμανοί, Λουξεμβουργιανοί, Μαλτέζοι και πάει λέγοντας. Οπότε το «μένουμε Ευρώπη» καλό είναι να προφέρεται με τονισμό και χροιά φωνής διαφορετική πλέον, να ακούγεται σαν «μένουμε στην ίδια τάξη».

Περισσότερα (αν έχετε το κουράγιο), μπορείτε να διαβάσετε:

 

Τα νέα του Τεκέ μέσω e-mail